Sierakowscy herbu Nałęcz

Rdzennie wielkopolska rodzina szlachecka, odgałęzienie rodu Nałęczów. Od swego rodowego gniazda w Sierakowie pisali się Sierakowscy. Ród ten uchodzi za jednych z pierwszych właścicieli miasta i wywodzi się od córki Maćka Borkowica (zm. 1390 r.), Jadwigi Sierakowskiej zwanej Wichną lub „starą wojewodziną” i jej męża Mikołaja Obrzyckiego herbu Nałęcz. Wspomniana wyżej wojewodzina jako pierwsza pojawia się w dokumentach historycznych (1391 r.) jako właścicielka miasta, która procesuje się ze swą rodziną o zamek i dobra sierakowskie. Po jej śmierci miasto dziedziczy jej wnuk Bieniak, po nim zaś jego brat i liczni potomkowie. Wśród nich na czoło wysuwa się Dobrogost Sierakowski wraz z żoną Swiętochą, którzy w 1416 roku uzyskują od króla Władysława Jagiełły potwierdzenie i odnowienie praw miejskich wystawionych jeszcze za czasów Kazimierza Wielkiego. W 1423 r. wydają oni również przywileje mieszkańcom Sierakowa nadające prawo na wieczne czasy do korzystania z łąk, pastwisk, wód, drzew, drewna i jezior. Po śmierci Dobrogosta w 1435 r. dobra sierakowskie dzielą pośród siebie, które ostatecznie wykupione zostają w 1450 r. przez Łukasza I Górkę.