Broniewscy herbu Leliwa

Rodzina pochodząca z Broniewa koło Nakła, jeszcze w XV w. pisali się z sąsiedniego Buntowa, jako Buntowcy, zaś już od XVI w. konsekwentnie, jako Broniewscy. Wcześnie ulegli wpływom reformacji, początkowo sprzyjając Braciom Czeskim, a następnie stając się jedną z najaktywniejszych wielkopolskich rodzin kalwińskich, obok Kurnatowskich, Bronikowskich czy Żychlińskich. Konwersji dokonał Prokop Broniewski (ok. 1510-1577), a miało to miejsce w niecodziennych okolicznościach, bowiem zmienił on wyznanie, jako kanonik poznański, a więc osoba duchowna. Już jako protestant, ciesząc się zaufaniem króla, pełnił m.in. urząd chorążego kaliskiego. W 1560 r. kupił od wojewody łęczyckiego Łukasza Górki miasto Sieraków wraz z przyległymi wsiami za 5.100 zł, jednak była to transakcja tzw. „wyderkafu” , czyli w istocie zastaw dóbr, które wkrótce wróciły do Górki. Jego syn Jan Broniewski, nabył w r. 1594 za 1.700 zł na własność majątki Lubosz, Chorzewo i Chudopsice (dzisiejsze Chudobczyce) od dotychczasowego dziedzica, Jana hr. Ostroroga, podczaszego koronnego. Jego syn Piotr Broniewski, który zmarł jako bezżenny ok. 1623 r., pod koniec życia pozbył się tych nabytków, początkowo odstępując ich część w 1619 r. Hieronimowi Rekuciowi z Kowieńszczyzny, a następnie w 1621 r. sprzedając całość dóbr Adamowi Swinarskiemu herbu Poraj.