Folwark w Głażewie

Głażewo w średniowieczu należało do rodu rycerskiego Leszczyców ze Słomowa. Tutejsza gałąź przyjęła nazwisko Głażewskich, używane zresztą zamiennie z nazwiskiem Dormowski i Zatomski, ponieważ do rodu Leszczyców należała w najbliższej okolicy także sąsiednia wieś Dormowo oraz Zatom. W XVI w. wieś przeszła na własność biskupstwa poznańskiego, wchodząc w skład pszewskiego klucza dóbr biskupich.

Najstarszy dwór w Głażewie nie zachował się. Stał on dokładnie w miejscu, gdzie dzisiaj wznosi się budynek szkoły i spłonął ok. poł. XIX w. Nieco dalej od zabudowań wsi powstał następnie nowy folwark głażewski, zwany z niemiecka Glasbergiem (dosłownie: „Szklana Góra”). Głażewo po konfiskacie dóbr biskupstwa należało do króla pruskiego i wchodziło w skład tzw. „domeny rządowej” z siedzibą w Kolnie, do której należała także Kamionna z folwarkiem Motzbergiem. Domeny od króla otrzymywali w dzierżawę różni zasłużeni oficerowie i urzędnicy państwowi. Od jednego z nich, pruskiego ministra finansów von Motza, pochodzi nazwa kamieńskiego folwarku i on też dzierżawił od króla folwark, w Glasbergu. Mimo występowania na jego terenie elementów zabytkowej zabudowy, budynek dawnego dworu został przebudowany całkowicie i ledwie czytelna jest nawet jego bryła i pierwotne rozmiary. Dzierżawcami królewskiego folwarku w Głażewie, który w okresie II RP przeszedł na własność Skarbu Państwa Polskiego, byli:

1825-1830 – von Motzowie,
1872 r. – Boldtowie,
1889-1914 – Badicke
1914-1919 – Pietsch
lata 20. XX w. – Tafelscy, Gawrońscy,
lata 30. XX w. – Nowaczyńscy, Arendtowie.